Patricia Groenewegen

Als 6-jarige stapte ik, na lang zeuren, voor het eerst op een Shetlander en was ik meteen besmet met het paardenvirus. Jarenlang reed ik bij een manege en een fokkerij en handelsstal. Elk vrij uurtje was ik daar te vinden. Toch besloot ik op mijn 18e om mijn focus ergens anders op te richten en stak ik al mijn tijd in ballroomdanswedstrijden.

Toen ik in 2018 een burn-out kreeg, werd ik terug geworpen op wat ik echt belangrijk vond en vond zo mijn weg naar de paarden terug.

Door met paarden bezig te zijn, kwam ik tot rust en stukje bij beetje wilde ik meer. Zo kwam mijn bijrijdpaard Renze op mijn pad en toen hij een nieuw huisje vond, werd Marvy mijn nieuwe bijrijdpaard.

Hieruit ontstond de wens om op werkgebied meer met paarden te gaan doen. Als klein meisje was dat altijd al een droom en nu ga ik die droom werkelijkheid maken met Paardenmeisje 2.0!